شاید «قانون» ازدواج با فرزندخوانده آنقدرها هم که می‌گویند بد نباشد

دیروز در واکنش به خبر تصویب قانونی در مجلس مبنی بر قانونی کردن ازدواج با فرزندخوانده٬ این گزاره را در فیسبوکم گذاشتم: «ازدواج با فرزندخوانده!؟ شرم‌آوره. این مجلس کی تموم می‌شه؟» معمولن گزاره‌هایی که ما در شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک٬ گوگل+٬ توییتر   طرح از: شاهرخ حیدری و... می‌گذرایم٬ واکنش‌های ما به رخدادهای دور و برمان است. در این مورد هم گزاره‌ی من واکنشی بود به آنچه که جسته و گریخته در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی دیده بودم. بنا بر این دیده‌ها٬ تصور من این بود که قانونی در مجلس تصویب شده است که طبق آن٬ یک مردم

من اگر رییس‌جمهور باشم (۱) - سر میز ناهار می‌نشینم

من به خاتمی و روحانی کاری ندارم. ـ حتی اگر موسوی هم به حق قانونی‌اش می‌رسید باز هم به صرف اینکه او فلان عملکرد را داشته٬ برای من حجت نبود. هر یک از این شخصیت‌ها دارای جایگاه٬ موقعیت و شخصیت‌های متفاوتی هستند. من هم همانقدر با آن‌ها متفاوت هستم.  اگر من رییس‌جمهور بشوم و به نمایندگی از مردم ایران در مجمع عمومی سازمان ملل حاضر گردم٬ و اگر دبیرکل سازمان ملل٬ من و ده‌ها رییس دولت دیگر را به مراسم ناهار دعوت کند٬ من دعوتش را بخاطر اینکه روی میزها شراب قرار گرفته است و دیگران از آن

هیس! ... فیلمی که ارزش بهتر ساخته شدن را داشت / از وحیده مصلحی‌مهر

یادداشت وارده از وحیده مصلحی‌مهر لطفا همه ساکت باشید، پوران درخشنده با زنانه‌ترین فریاد دردی را به تصویر می‌کشد. "هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند!" کارگردان: پوران درخشنده بازیگران: طناز طباطبایی، شهاب حسینی، مریلا زارعی، بابک حمیدیان، امیر آقایی، جمشید هاشم‌پور، فرهاد آئیش، هادی مرزبان، مائده طهماسبی، شیرین بینا و... محبوب‌ترین فیلم از نگاه تماشاگران در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر پوران درخشنده را پیش از این با سابقه ساخت فیلم‌‌هایی چون رابطه (۱۳۶۵)، پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶)، عبور از غبار (۱۳۶۸)، زمان از دست رفته (۱۳۶۸)، عشق بدون‌مرز (۱۳۷۷)، شمعی در باد (۱۳۸۲)، رویای خیس (۱۳۸۴)، بچه‌های ابدی

ارزشِ نرمشِ قهرمانانه

اگر مقدمه‌ی کتاب «اقتصادی سیاسی مناقشه‌ی اتمی ایران» نوشته‌ی دکتر محسن رنانی و نامه‌ای را که در همین کتاب خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای نوشته است بخوانیم٬ آن‌وقت می‌توانیم ارزش «نرمش قهرمانانه‌» را درک کنیم. محسن رنانی از اقتصاددانان برجسته‌ی کشور است که البته همواره مسئله‌های جاری کشور در نگاه اقتصادی وی بازتاب قابل لمسی دارد. همین ویژگی او را از خیل گسترده‌ی اقتصاددان‌های آزمایشگاهی و پای‌تخته‌ای متمایز می‌کند. متن اصلی این کتاب بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۸۶ تدوین و برای سران نظام فرستاده شده و سپس ـ شاید به این دلیل که پاسخی و واکنشی ندیده ـ به

آن لحظه‌ی نابِ انقلابِ درونی

چند روز پیش بخشی از رمان «رازهای سرزمین من» نوشته‌ی رضا براهنی را با سرخط «بدترین حاکم کسی است که بی ملت بماند» در وبلاگ پرچم نشریدم. از آن رو که آن بخش از رمانْ جنبه‌ی همگانی و اجتماعی بیشتری داشت آن را برای وبلاگ پرچم در نظر گرفتم. اما حالا ادامه‌ی آن را در «روح‌سوار» می‌نشرم. زیرا که این بخشْ جنبه‌های شخصی بیشتری دارد: رازهای سرزمین من نوشته‌ی رضا براهنی کشتنِ همه وسایل دیگری دارد. همه را فقط از طریق تحمیقِ همه می‌توان کشت. و تازه آن موقع هم٬ همه کشته نمی‌شوند. یک عده می‌مانند٬ در اعماق

تو برای کشورت می‌کشی و کشته می‌شی!

«تو برای کشورت می‌جنگی! تو برای کشورت می‌کشی و کشته می‌شی!» پوستر فیلم: داستان مجهول آمریکایی این‌ها جمله‌هایی هستند که ما در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های آمریکایی می‌بینیم و می‌شنویم. قهرمان‌های این فیلم‌ها به سادگی یا به سختی٬ آدم‌هایی از روسیه٬ چین٬ آلمان٬ کوبا٬ هند٬ بولیوی٬ مصر٬ عربستان٬ عراق... و حتی ایران را می‌کشند. جالب اینجاست که ما روس‌ها٬ چینی‌ها٬ آلمان‌ها٬ کوبایی‌ها٬ هندی‌ها٬ بولیویایی‌ها٬ مصری‌ها٬ عربستانی‌ها٬ عراقی‌ها و حتی ایرانی‌ها می‌نشینیم و این فیلم‌ها را نگاه می‌کنیم و در بیشتر موارد لذت هم می‌بریم. در واقع ما به کشته شدنِ دیگران به‌دست آمریکایی‌ها بی‌تفاوتیم. در حالی‌که شاید

چرا عملکرد شهرداری مشهد از شهرداری اصفهان موفق‌تر بوده است؟

یادداشت وارده* "آن‌کس که تخصص ندارد و کاری را می‌پذیرد، بی‌تقواست." شهید دکتر مصطفی چمران کمتر کسی است این روزها نداند که پیشرفت یک شهر به توانایی مدیریت آن شهر بستگی دارد. اصفهان، شهری که روزگاری نیمه ای از جهانش میخواندند و شهر زیبای عشاق جهان لقب گرفته بود، این روزها حال و روز خوشی ندارد. شهری که زنده رودش چون کویری خشک به گذشته اش طعنه میزند ! شهری که مار آهنین بر پیکره نیمه جان میراثش افتاده ! و گذشته ی درخشانش به دست مدیریت شهری دست خوش سعی و خطا شده است. مقاله زیر که

مطمئن شدم که برای زندگی خارج از اکوسیستمِ بومیِ خودم زاده نشده‌ام / از شروین فکری

تازه از ایران برگشتم؛ خیلی هم دلم میخواد خیلی زود برگردم، اما این بار برای دوره ای طولانی تر و به قولی برای همیشه ماندن! میتونم بگم اولین سفرم به ایران بود که در اون فرصت آشنایی کاملتری با کشورم و اتفاقاتی که توش میفته پیدا کردم... تقریبا مطمئن شدم که برای زندگی خارج از اکوسیستم بومی خودم زاده نشده‌ام و باید هرچه زودتر به همون جا برگردم! نیاز به چالش، دود، بحران، مبارزه و تلاش روزانه برای سرحال و خوب ماندن دارم و از طرفی هم انگیزه لازم برای این نوع زندگی رو بعید میدونم جایی جز

فرهنگِ لُنگ و لُنگی

الان که چند ساعت مانده به شهرآورد قرمز و آبی٬ من هیچ حسی نسبت به این بازی ندارم. حتی شاید اصلن بازی را هم نبینم و بشینم یک فیلم٬ سریال و یا ادامه‌ی رمان هیجان انگیز «رازهای سرزمین مادری» از رضا براهنی را بخوانم. بعد برای تفریح بشینم در فیسبوک و گوگل+ و توییتر چند دقیقه‌ای کل کل‌های هواداران قرمز و آبی را ببینم. یک پهلوان سر تا پا لنگ‌پوش اما این چند خطر را فقط و فقط برای یک چیز می‌نویسم. فقط برای فرهنگ «لُنگ» که مدت زیادی‌ست دست‌مایه‌ی تحقیر هواداران آبی قرار گرفته. حالا اینکه آبی‌ها