* در بین جامعهشناسان رسم است که از این دوران به عنوان دوران «گذار» نام میبرند. یعنی گویی ما در حال گذار از یک مرحلهی مشخص داریم به مرحلهی مشخص دیگری هستیم. درحالیکه به نظر من هیچ مرحلهی مشخص و از پیش تعیینشدهای در آینده وجود ندارد که قرار باشد ما به آن برسیم. بلکه یک جامعه با توجه به چالشها و ظرفیتهای خود «تحول» مییابد و دگرگون میشود. گاهی این دگرگونی سطحی است وگاهی عمیق. اما هیچکس نسخهای از پیش تعیینشده برای آینده ندارد. راهحلی که در پایان پدرسالار بوجود آمد و باعث تحول نظم خانوادگی آنها شد را هیچ جامعهشناسی به آنها (و حتی به نویسندهی داستان) ارائه نکرده بود. بلکه نتیجهی تحولها و همچنین ارادهی معطوف به مشکلگشایی عضوهای آن خانواده داشت. بنابراین بهتر است این دوران را دوران «تحول» بنامیم.
۱۳۹۴ خرداد ۲, شنبه
پدرسالاری که از دوم خرداد خبر داد
۱۳۹۴ اردیبهشت ۳۱, پنجشنبه
دستانِ بستهای که انحصارِ روایتِ جنگ را شکستند
ما یکصد و هفتاد و پنج نفر بودیمبیست و هفت سال رقصیدیم با ماهیهادر کربلایی که مالامال از آب بود.***طراح این کار نوشته:وقتی داشتم این طرح رو میزدم اول دستاش رو بستم.ترسیدمحتی بستن دست یک نفر توی نرم افزار وحشتناکه چه برسه به واقعیت! طرح: سید عباس عماد حقی
۱۳۹۴ اردیبهشت ۲۶, شنبه
مُرسی به اعدام محکوم شد، و عدهای خوشحالاند
همه خوشحالند!
درحالیکه چندی پیش حسنی مبارک دیکتاتور و فرعون گذشتهی مصر تنها به سه سال حبس محکوم شد، محمد مرسی رییسجمهوری قانونی مصر ابتدا به ۲۰ سال حبس و امروز به اعدام محکوم گردید؛ و همه، یعنی همهی قدرتهای فاسد و غیرمردمی و زورگو از این وضعیت خوشحالند.
عربستان سعودی و شریکاناش در منطقه از سقوط آنها خوشحالاند، زیرا که اسلامگرایی به سبک اخوانالمسلمین خطری بزرگ برای مونارشیها و شیخنشینهای عرب-سنی است. از همین جهت آنها (به جز قطر) از کودتا علیه دولت قانونی مصر حمایت کردند و امروز از سرکوب شدید آنها حمایت میکنند.
اسراییلیها و شریکان غربیشان خوشحالند، زیرا میدانند اسلامگرایی به سبک اخوانالمسلمین، در مقایسه با شیخنشینهای عربی و یا سلفیهای داعشی و طابلانی و غیره، خطر بیشتری را متوجه منافع آنان در منطقه میکند. آنها همواره از حکومتهای دیکتاتوری دستنشانده و فاسد حمایت کردهاند، از حضور نیروهای عقبمانده مثل داعش و طالبان سود جستهاند. اما مسلمانهای مدرن برای آنها خطرناک و تحملناپذیراند.
حتی بخشی از حاکمیت ایران هم خوشحال است. زیراکه دموکراسی در یک کشور اسلامی و به رهبری جریانی اسلامگرا را شکستخورده میبیند و بنابراین به اقتدارِ استبدادی و غیرمردمی خودش دلخوشتر میشود.
خلاصه اینکه همه خوشحالند.
* توضیح اینکه نباید از اشتباههای اخوانالمسلمین در مصر چشمپوشی کرد، بویژه در مقایسه با تونس که اسلامگراها الگوی موفقی از خود بجا گذاشتند. اما اعطای حکم اعدام برای بیش از ۱۴ تن از رهبران ارشد اخوانالمسلمین و در عوض حکمهای سبک چندساله به سران حکومت پیشین، بسیار تاسفآور و اعتراضبرانگیز است.