مـوسـیقی پس از ۸۸ | پـیش شـماره

   *این پیش‌شماره‌ی «موسیقی پس از ۸۸ » هست و ادامه‌اش را در ۵ تا ۷ بخش خواهم ساخت. موسیقی مثل خیلی از هنرهای دیگه٬ بازتاب اون چیزهایی هست که در یک جامعه در جریان هستن. مثل موسیقی در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ و ۷۰ میلادی در اروپا و آمریکا٬ که بازتابی بودن از جنبشهای اعتراضی که در همون دوران٬ در همون جامعه‌ها در جریان بودن. موسیقی امروز این کشورها هم بیشتر بازتاب‌دهنده‌ی جامعه‌های مصرف‌گرا و تفریح‌خواه و صنعتی شده است. یا مثلن موسیقی دوران جنگ در ایران٬ بازتاب‌دهنده‌ی خیلی از چیزهایی بود که در مملکت می‌گذشت. آهنگران

باور نکنیم! جلیلی رییس‌جمهور نمی‌شود

سید محمد خاتمی در آخرین ۱۶ آذر معروفی که در دانشگاه حضور پیدا کرد٬ خطاب به دانشجویان گفت: «بعد از بنده کسانی خواهند آمد که عمل خواهند کرد و شما نتیجه‌ی عمل آنها را خواهید دید.»  اگر برگردیم به آن روزها٬ یادمان می‌آید که خاتمی به «بی‌عملی» متهم می‌شد. در همان جلسه هم شعارهایی با همین مضمون در سالن داده شد (معلوم نیست از طرف دانشجویان دموکراسی‌خواه یا دانشجوهای اقتدارگرایی که عضو بسیج بودند). جدا از اینکه این اتهام درست باشد یا نه٬ این پاسخی بود که خاتمی به آن شعارها داد که البته با طعنه همراه بود.

جایی درس خواندم که خیلی‌ها پدر نداشتند

من از چهارم دبستان به بعد در مدرسه‌ی شاهد درس خوندم.  در این مدت یکی از سخت‌ترین روزهامون روز پدر بود. ما عده‌ی اندکی بودیم که پدر داشتیم٬ و یک عالمه رفیقی که پدر نداشتن. پدرایی که شهید شده بودن.    یاد گرفته بودیم زیاد در مدرسه درباره‌ی «بابا» و هر چیزی که بهش مربوط می‌شه صحبت نکنیم. اما چه کار کنم که بچه بودیم و زیاد نمی‌تونستیم نقش بازی کنیم. پس بعضی وقت‌ها پیش می‌اومد که از دهنمون بپره و مثلن بگیم: دیشب با «بابام» ... .هر وقتی هم که این کلمه از دهنمون می‌پرید٬ بلافاصله تو

آن متجاوز به امیدهای ما طمع بسته است - از ۸۸ تا ۹۲ با خراسان و حومه ۲

سـ۷م از روز ۲۲ خرداد ۸۸ تا همین الان که خبر رد صلاحیت هاشمی را شنیدیم٬ سناریوی انتخاباتی شماره‌ی ۱ و ۲ و ۳ حاکمیتِ کودتایی فقط و فقط ایجاد و گسترش ناامیدی در مردم بوده است. گاهی موفق شده٬ اما در بیشتر وقت‌ها شکست خورده است. نمونه‌اش همین دو سه ماهی‌ست که بحث نامزدی خاتمی و هاشمی مطرح شد. می‌دانم که خیلی از شمایی که در این عکس٬ زیر این سقف جمع شده‌اید٬ احساس می‌کنید که بهتان خیانت شده است. همان احساسی که همه‌ی ما در خرداد ۸۸ تجربه کردیم. می‌دانم کسانی مثل آقای عبایی (زندانی سیاسی

حتی مشرکان مکه به عهدشان وفا کردند

مصعب با صدای بلند گفت:  «از طرف پیامبر به همه‌ی شما بشارت می‌دهم که دوران سخت شعب ابوطالب گذشت.  خداوند به رسول‌الله آشکار کرد که عهدنامه‌ی طرد مشرکین را موریانه‌ها خورده‌اند و جز نام خدا هیچ باقی نمانده است.» غریو شادی از مسلمین برخاست.  محمد ماجرای عهدنامه و موریانه را به ابوطالب گفت.  بر روی پوست تنها کلمه‌ی الله باقی مانده بود.  ابوطالب نیز این موضوع را بر قریشی‌یان آشکار کرد.  بنابراین، برای آنان چاره‌ای نماند جز آنکه  «حصـر»  شعب ابوطالب را پایان دهند. رمان وقتی دلی | نوشته‌ی محمدحسن شهسواری | ص ۲۵۶ ... حتی مشرکان مکه

از ۸۸ تا ۹۲ با خراسان و حومه ۱ - رییس ستاد شمایی! آره٬ خود شما

سـVم دُرشکه‌ی انتخابات ریاست جمهوری راه افتاده و خیلی از آدم‌ها مثل من و شما٬ از خودشون می‌پرسند: «چه کنیم؟» این موضوع ایمیل‌ها و پیام‌هایی‌ست که دوستان زیادی ـ بویژه رفقای خراسانی-  در این چند روز برام می‌فرستند و البته حتمن این پرسش بین خود بچه‌ها هم در جریان هست. حالا من قصد دارم در این یادداشت‌ها٬ چیز‌هایی که به نظرم می‌رسه را با شما در میون بذارم. این ایمیل هم راه ارتباطی ما هست تا اگر لازم بود باهم گفتگو کنیم: 88ta92@roohsavar.com برای شروع٬ می‌خوام بگم که رییس و ستاد و رسانه و همه چیز خود شما هستید!

درس‌های میرحسـین برای مسئـله‌ی انتخـابـات

از آنجایی که شخص میرحسین موسوی و وضعیت و نظرش تاثیر مستقیم روی نظر من برای شرکت در انتخابات پیش رو دارد٬ در این چند وقت گذشته - چه آن زمان که بحث سید محمد خاتمی عزیز داغ بود و چه امروز که به صورت عملی هاشمی [و پس از انصراف‌اش ائتلاف روحانی و عارف] گزینه‌ی شدنیِ سبزها در انتخابات ریاست جمهوری‌ است - همواره درباره‌ی این متغیر مهم٬ یعنی نظر و دیدگاه میرحسین نسبت به انتخابات فکر و غور و تامل کردم. در این راه با سه مسئله روبرو بودم. اول اینکه برای من - و خیلی‌های دیگر-

الگـوی عاشـقی و تاثیـر آن بر سیـاسـت‌ورزیِ ایـرانی

عاشق پیشگی٬ یکی از ارزش‌های پذیرفته‌شده‌ی جامعه‌ی ایرانی‌ست. حتی اگر بخش زیادی از مردم چنین شیوه‌ای در زندگی خود نداشته باشند٬ دارندگانش را ارج می‌گذارند. (خیلی ادبی شد). با این حال٬ هجم زیادی از ادبیات عاشقانه‌ در زبان فارسی و به طور کل ادبیات ایرانی را «عاشقیِ زیردستانه» در برگرفته است. بیشتر اسطوره‌های عاشقانه‌ی ایرانی٬ دلباختگانی  هستند که به محض درآمدن در کسوت عاشقی٬ زبون و خار و زیردست می‌شوند. و در مقابل٬ معشوقانی وجود دارند که ظلم و ستم شیوه‌ی دلبری‌شان است و حتی اگر خیانتی هم می‌کند٬ باید آن را زیرسیبیلی رد کرد و نادیده گرفت.

تصـویرِ بـدریخـتی که خـوش‌ریـخت می‌بیـنیـمش

پدیده‌های یکسان٬ ممکن است در موقعیت‌های مختلفت٬ معناهای متفاوتی را برسانند. برای مثال٬ همین عکسی که گذاشتم. مثلن در کشور ما که به طور معمول آدم‌ها عادت ندارند زباله‌های‌شان را در سطل بریزند و گاه و بی‌گاه می‌بینیم که کسی زباله‌اش را در خیابان پرت می‌کند یا در دانشگاه٬ بعضی همکلاسی‌ها پس‌مانده‌های خوراکی‌هاشان را همین‌طوری در کلاس روی زمین رها می‌کنند... ٬ گاهی ممکن است با دیدن این تصویر با خود بگوییم: «آفرین به کسانی که با اینکه سطل زباله پر است٬ اما بازهم تلاش کرده‌اند تا زباله‌هاشان را به امان خدا رها نکنند و تا جایی که

نـابـودیِ سـامـان‌مـندِ انسـانیـت

ماری و ساندرا ردیف جلوی من نشسته‌اند و مدام باهم حرف می‌زنند و کر کر می‌خندند. استاد هم دارد دیدگاه‌های هانا آرنت را درباره‌ی «سامانه‌ی تمامیت‌خواه» (سیستم توتالیتر) توضیح می‌دهد: «جامعه‌ای که چیره‌ی سامانه‌ی تمامیت‌خواه شده باشد٬ فرد اخلاقی در آن [جامعه] رو به نابودی می‌رود. در واقع این سامانه‌ی تمامیت‌خواه است که فرد را به سوی نااخلاقی‌بودن می‌کشاند. اگر داستان «انتخابِ سوُفی» را خوانده باشید ـ که یک فیلم هم از روی آن ساخته شده است ـ در آنجا با صحنه‌ای روبرو می‌شویم که زندانیان وارد اردوگاه شده‌اند.» من گوش‌هایم را تیز می‌کنم تا ماجرا را از

سه قطبیِ انتخابات و سرچشمه‌های قدرتشان

در انتخابات پیش رو، سه قطب اصلی وجود دارند.  ۱- سلطنت طلبان دینی (هواداران آیت الله خامنه‌ای)  ۲- بنیادگراهای مدرن - دستۀ احمدی نژادی‌ها ۳- سبزها/اصلاح طلبان دستۀ بندی بالا خیلی روشن است و نیازی نیست که برای درک آن هوش بالایی داشته باشیم. اما برای درک و فهمِ بهترِ این صحنه، لازم است تا به کُنه هرکدام از این سه و سرچشمۀ قدرتشان قطب دست پیدا کنیم تا شاید اینگونه بفهمیم کدام بازی برای آن‌ها درست‌تر است.  دستۀ اول که تکلیفشان مشخص است. حرف نهایی در میان آن‌ها را ارادۀ ملوکانۀ آیت الله خامنه‌ای مشخص می‌کند. سنجشِ

بـرگِ یکـُم | آدم‌هـا | احمد غلامی

در برگ یکـُم، اولین برگ از کتاب (رمان، مجموعه داستان، نمایشنامه و...) را می‌شنویم. این نسخه را در کافه تریای دانشگاه می‌خواندم که ناگهان یکی از هم دانشگاهی‌ها (پولین) رسید. سلام و احوالپرسی کردیم و تعارف کردم که بنشیند و بقیه‌اش را خواندم. در زیر، پیوند به یوتیوب و ساوند کلود را براتون می‌ذارم. در یوتیوب می‌تونین گفتگوی کوتاه من و پولین را با زیرنویس ببینین و بشنوین. موسیقی متن: هنوز دیروز، از شارل آزناوار

خاطرۀ اولین پادکاست روح ســوار ۱۳۸۶

این اولین پادکستی هست که ساختم. سال ۱۳۸۶ بود. سرما خورده بودم و برای همین صدام تودماغی هست :) . اون موقع خیلی کم بودن آدم‌هایی که سراغ پادکاست رفته باشن. گاهی بعضیا شعری می‌خوندن و صداشونُ ضبط می‌کردن و رو اینترنت می‌ذاشتن. اما کم بودن کسایی که برنامه بسازن. مسعود بهتود از اولین‌ها (افراد شناخته شده)‌ای بود که ساخت پادکاست را آغاز کرده بود. افراد دیگری هم بودن. منم شروع کردم و چند تا برنامه همون موقع ساختم. اینی که الان اینجا می‌ذارم، اولیش هست.