پس از اینکه مزۀ پستانک سوابق تاریخی فروکش کرد چند نکته توجهم رو جلب کرد.
یکم: نقشۀ ایران در زمان داریوش رو که دیدم، یک جوری شدم. یک جوری که نمی دونم چه جوری بود!
دوم: مرده شور محمد رضا شاه رو ببرن که بحرین رو واگذار کرد. نمی دونم چرا مرتیکه دستور داد تو بحرین رفراندوم برگزار بشه! باید تو کل ایران رفراندوم برگزار می شد. نمی دونم اون موقع این حضرات مبارز از مذهبی گرفته تا چپ و راست کدوم گوری بودن که اعتراض ککن!؟
سوم: مردشور احمدی نژاد رو ببرن که رفت زیر پرچم خلیج عربی نشست. در دورۀ این مرتیکه ذیل ترین مواضع بعد از انقلاب رو در حوزۀ تمامیت ارضی ایران داشتیم.
چهارم: دم اون کسایی که این بناها رو از ایران خارج کردن و در جاهایی مثل لوور به نمایش گذاشتن گرم. هر نیتی که داشتن، فکر میکنم نتیجه اش به نفع تاریخ ایران شد.
http://roohshahsavar.blogspot.com/
سلام
پاسخحذفسال نو مبارك ايراني
شما كه هنوز داري شيطنت مي كني، گفتم رفتي خارجه شايد كمي سربه‌راه شه باشي!
سلام
پاسخحذفحالا که دورتری احساس نزدیکی بیشتری با تو دارم شاید ته مایه اش احساسات میهنی و عرق ملی است قرابتم با لحظه های تنهایی ات در پاریس شبیه تنهایی خودم در تهران است .زنده باد تنهایی.شه سوار بمان
تو چرا اينقدر كچل شدي؟؟؟
پاسخحذفبرار گلم، عجب موزه ای داره دلبر.
پاسخحذفیه فکری باید به حال بستن شال بکنم که مث عربا نشیم.
بدتر از همه دوره ی قاجاریه بوده به نظرم باید یه دعایی واسه مرده شورایی اونا هم بکنیم ...
پاسخحذفراستی این شال هم یه طوری بستین که هر کی ندونه زبونم لال روم به دیوار فکر می کنه عربید به خصوص که رنگ پوستتون هم تیره است سامی الجابر بازیکن تیم عربستان بود شبیه اون شدید حالا که حکم سفیر سبز ایران رو دارین اگه بشه یه جوری بندازینش که ایرانی باشه نوع انداختنش
دروسته شاه بحرین رو از دست داد ولی تنب بزرگ و کوچک رو گرفت...
پاسخحذفrasti saman bodam nazar dadam yadam raft benevisam
پاسخحذف