انسانها وانسانیت

به نام يزدان مهربان

 اگر بخواهيم كارهای نيك مردم را دسته‌بندی كنيم، به دو دسته مي‌رسيم. دسته‌ی نخست كارهايی است كه در رابطه با فعاليتهايی انسان‌دوستانه‌، مانند كمك به فقرا، دستگيری نيازمندان، كمك به ازدواج جوانان، تهيه‌ی شغل براي بيكاران، پرداخت كمك هزينه‌يی تحصيلي نيازمندان و …ميباشد. اين نوع كارها حد زيادی ازخود گذشتگی را مي‌طلبد و واقعاً كمتر كسی به اين درجه می‌رسد كه در كمك به همنوعان، از رفاه عادی خود بگذرد.

اما دسته‌ی دوم، فعاليتهايی است كه رابطه‌ی مستقيمی با مردم كوچه و بازار ندارد و آنی، باری از مشكلات مردم را نمی‌كاهد. مانند تحقيق و پژوهش، كارهاي آموزشی، فعاليتهاي اجتماعی ـ فرهنگی، مبارزات سياسی و … در واقع دسته‌ی نخست رابطه‌ی مستقيم با انسانها دارد، ولي دسته‌ي دوم با افراد جامعه (در ظاهر) رابطه‌ی بسيار نزديكي ندارد و به نظر برخی سود چندانی به آنها نمی‌رساند. به بيانی ديگر، اين نوع از كارها، در درجه‌ی نخست با انسانيت آدمها سروكار دارد تا با مسايل روز مره‌ي آنها.
ولي، آيا دسته‌ي نخست مهم تر است يا دسته‌ي دوم ؟ به نظر من حوزه‌ي انسانيت بسيار گسترده است و پهناور. حوزه‌ي انسانيت، دريايي است از كارهايی كه در نهايت منجر به سعادت و كامروايی تمامی انسانها مي‌شود و نتيجه‌ي آن به امروز و فردا و يك نفر و دو نفر ختم نمي شود. كارهاي انسانيتی يك فقير را پولدار نمی‌كنند و يا راه‌انداز مشكلات ازدواج جوانان نيستند. بلكه كاری ميكنند كه انسانها اصلاً به فقر دچار نشوند ويا در راه مسايل اساسيی مانند ازدواج و اشتغال اينهمه مشكل احمقانه پديد نيايد. حتی به نظر من كارهاي انسانی بخش كوچكی از حوزه‌ي فعاليتهای انسانی را تشكيل می‌دهند.

حتماً شما همه‌ي اين مواردي را كه بيان شد، بهتر از من ميدانيد. اما قصد واقعی من از اين همه روده درازی اين بود كه به اين نكته بيشتر توجه كنيم كه: هنگامی كه مي‌خواهيم كاری را انجام دهيم، كمی هم به اين نكته فكر كنيم كه اين كارها، چقدر به انسانها در جهت انسانيتشان كمك می‌كند و اين نيروی كه مصرف ميكنيم تا چه اندازه به سعادت و كامروایی خواهد انجاميد. بهتر است بيشتر فكر كنيم.

*این اولین یادداشت وبلاگی من است که باخاطراتی عالی پیوند خورده است