بیایید کمی «بی‌کلاس» باشیم

نخستین روزهایی که مچ بند سبز به دست می‌بستیم، دو اتهام اصلی در برابر ما بود. دو انتقادی که دلِ خیلی از ما را سست می‌کرد. طبیعی بود. اینکه عده‌ای جوان برای هواداری از یک موضوع سیاسی (انتخابات) بیایند و به دست خود پارچه‌ای سبز ببندند، چیز تازه‌ای بود و خیلی از آدم‌ها _از جمله همراهان خودمان_ در برابر آن مقاومت می‌کردند. همیشه هم همینطور بوده است. عموم مردم در برابر پدیده‌های تازه‌ای که از طریق منابع ناشناخته و یا کم اعتبار وارد جامعه می‌شوند مقاومت می‌کنند و نسبت به آن‌ها بی‌اعتماد هستند. درعوض در برابر چیزهایی که

هدف ورشکستگی نانوایی‌ها نیست. هدف نمایش اعتراض است

بگذارید مستقیم برویم سر اصل مطلب. هدف از تحریم سه روزۀ نان و شیر، ورشکست کردن بقالی‌ها و نانوایی ها نیست. هدف حتی از کار انداختن چرخهای اقتصادی دولت هم نیست. هدف فقط و فقط نشان دادن اعتراض هست. هدف این است که به دولتی‌ها نشان بدهیم که از مدیریت نابخردانۀ آن‌ها به تنگ آمده‌ایم. بنابراین، حتی اگر در روزهای قبل نان و شیر ذخیره کرده باشند، هیچ اشکالی ندارد. چون قرار نیست کسی از گرسنگی بمیرد. قرار نیست نانوایی‌ها ورشکست بشوند. قرار است شنبه، یکشنبه و دوشنبه، نانوایی‌ها خالی باشند و بقالی‌ها برای شیر‌هایشان مشتری نداشته باشند.

زندانی در يک جامعه...

نازيها بخش عمده ای از ادارهء امور زندان ها و اردوگاهها را به خود زندانيان واگذار کرده بودند. اين حرکت دو نتيجه داشت. اول اينکه آنها زندانيان را در جنايت های خود شريک کردند. افراد زيادی به واسطهء مسئوليتی که داشتند، همواره بر سر اين دوراهی قرار مي گرفتند که آيا بايد جنايت بکنند يا نه؟ يا اينکه کدام جنايت را بايد انجام بدهند. مادری بر سر اين دوراهی قرار گرفته بود که برای نجات جان تعدادی از فرزندانش، کدام فرزند را بايد برای کشتن انتخاب کند؟ دومين دستآورد آنها، ايجاد نفرت بين زندانيان بود. در حالی که پيش

بازتولید استبداد رضاشاهی فقط با جایگزینیِ یک واژه

ـ «...مجلس ایران را نمی‌توان چندان جدی تلقی کرد. هیچ یک از نمایندگان استقلال رای ندارند. همچنان که انتخابات مجلس هم آزادانه انجام نمی‌شود، اگر ارادۀ «آقا» بر تصویب لایحه‌ای قرار گیرد، آن لایحه تصویب می‌شود و اگر «آقا» مخالف باشد، آن لایحه از دستور کار خارج می‌شود. فقط موقعی که «آقا» موضعی بی‌طرفانه دارد، بحث‌های بی‌هدفِ فراوانی در مجلس در می‌گیرد...» جمله‌های بالا را از صفحۀ ۱۴۵ کتاب «تاریخ ایران مدرن» انتخاب کردم. بخشی که به توصیف دوران رضا شاه می‌پردازد. در این جمله‌ها، فقط واژۀ «شاه» را حذف کردم و بجای آن واژۀ «آقا» را جایگزین